Mijn passie voor zorgen en actie brachten me bij mijn basisopleiding als ziekenhuis-verpleegkundige in de ajuinenstad Aalst.
Half jaren tachtig begon ik mijn professionele loopbaan in de thuis-verpleging, meer bepaald bij het Wit-Gele Kruis in het Pajottenland. Met veel werkplezier en voldoening sjeesde ik door het mooie landschap met mijn 2 PK-tje en daarna met een Renault 4-tje om zieken en zorgbehoevenden te verplegen en te verzorgen.
Door omstandigheden maakte ik eind jaren tachtig een niet voor de hand liggende omschakeling naar de informatica-afdeling van SABAM. Ik begon er als helpsdesk-medewerker, weer in een sociale en zorgende rol.
In de loop van de jaren negentig werd het leven echter zwaarder en zwaarder voor mij, mede door mijn manier van in het leven te staan zoals: veel zorgen voor anderen, alles perfect in orde en gestructureerd willen hebben, te weinig voor mezelf zorgen, over mijn grens gaan en over mijn grenzen laten gaan, niet klagen en vooral blijven doorgaan.
Op een dag in het jaar 2000 was het echter teveel, ik kon ik 's ochtends mijn bed niet meer uit. Het was alsof twee handen mijn borstkas naar beneden gedrukt hielden. Ik zei al maanden dat het niet meer ging en nu ging het letterlijk niet meer. Ik had zware jaren achter de boeg. Eerst een fysiek veeleisende zwangerschap en een moeilijke bevalling, dan de (zelf)bouw van ons huis. Mijn toenmalige man was vaak van huis voor zijn job en ik had professioneel ook meer verantwoordelijkheid gekregen. Ik was op, had hartklachten, gewrichtspijnen, spierpijn, ... Ik was te moe om mijn dochtertje naar school te brengen. Op een gegeven moment was ik zelfs te moe om mijn bed uit te komen of zelfs te praten.
Toen heb ik alle mogelijke klassieke en alternatieve behandelingen geprobeerd, maar wat me er het meest heeft doorgehaald zijn acupunctuur en shiatsu (Japanse drukpuntmassage). Het effect was dat ik me bewust werd van mijn lichaam. Ik heb mijn lijf leren voelen. En via mijn lijf kwam ik ook bij mijn mentale toestand: ik besefte dat ik vastzat in een patroon dat ik niet wilde. Na de therapie ben ik zelf onder andere een opleiding tot shiatsu-therapeute gaan volgen en dat heeft mijn bewustwordingsproces alleen maar versterkt. Ik heb geleerd om los te laten. Voor een perfectioniste is dat niet vanzelfsprekend. Ik geniet sindsdien veel meer van de kleine dingen rondom mij. Elke ochtend doe ik een kwartiertje yoga en ik let erg op mijn voeding zonder in extremen te vervallen. Gezond kan ook heel lekker zijn. Therapeutische massages zijn voor mij een vorm van actieve meditatie: ik maak mijn hoofd leeg, concentreer mij op wat ik voel, zowel bij mijn client als in mijn eigen lichaam. Meer in het nu kan ik dan niet zijn.
Na meer dan tien jaar vooral met shiatsu te zijn bezig geweest, werd het voor mij tijd om mijn blik verder te verruimen en te verdiepen. In 2014 ben ik dan ook gestart met een driejarige opleiding tot acupuncturiste met als eerste jaar een theoretisch basisjaar rond de Traditionele Chinese Geneeswijzen en vervolgens nog twee praktijkjaren en een veertiendaagse stage in China.
Naast mijn eigen levens- en praktijkervaring hebben de onderstaande opleidingen en stages mij mee gevormd tot de therapeute die ik nu ben:
Ik ben opgeleid:
Daarnaast volgde ik onder andere volgende, aanvullende stages en bijscholingen:
Beroepsverenigingen: